გიორგი საკარული: „მეგონა, ჩემს ცხედარსაც ვეღარავინ იპოვიდა“

სახელი: გიორგი

გვარი: საკარული

სამუშაო ადგილი: ახალი ამბების სააგენტო „ჯი-ეიჩ-ენი“

ყველაზე მეტად ჩემს პროფესიაში მომწონს... ვემსახურები სიმართლეს.

ყველაზე მეტად ადამიანში ვაფასებ... ერთგულებას.

მჯერა, რომ... ყველა თავის ცხოვრებას მიხედავს.

ის, რაც ყველაზე მეტად მომწონს ჩემს თავში... მიზანდასახულობა და ყველას და ყველაფერის ერთგულება.

რაც ყველაზე მეტად არ მომწონს საკუთარ თავში... ემოციურობა და ის, რომ ადამიანს ვერასდროს ვპატიობ დანაშაულს.

ის, რის გარეშეც ვერ წარმომიდგენია ცხოვრება, არის... ჩემი საქმე.

მე იმ ბავშვობიდან ვარ, რომელსაც... ყველაფერი აკლდა და ყველაფერი საკუთარი შრომით მოიპოვა.

წიგნი, რომლის ავტორიც ვიქნებოდი... ბიბლიის.

დღე, რომელიც არასდროს დამავიწყდება… 2018 წლის 30 იანვარი, დილის 10:20 საათი - დრო, როდესაც მეტროსადგურ „ვარკეთილის“ ჭერი ჩამოინგრა და მეგონა, რომ ჩემს ცხედარსაც ვეღარავინ იპოვიდა.

ადრე ვფიქრობდი, რომ… და ახლა ვფიქრობ, რომ... ადრე სხვებზე ვფიქრობდი, სხვის აზრებს ვითვალისწინებდი; ახლა საკუთარ თავზე ვფიქრობ, იმაზე, როგორ იქნება ჩემთვის უკეთესი.  

მეშინია... ღმერთის.

ჩემთვის ღმერთი არის… ყველაფერი, მთელი სამყარო.

ყველაზე ბედნიერი ვიყავი მაშინ... როდესაც ჩემი ძმისგან ვიგრძენი მხარდაჭერა.

პირად ურთიერთობებში ვარ... საშინელი, საყვარელი, მომთხოვნი.

მამაკაცი უნდა იყოს... თავისი სიტყვის პატრონი.

ვენდობი... საკუთარ თავსა და დედას.

არ ვენდობი... ადამიანს, რომელიც „სიყვარულს“ გეფიცება.

ჩემთვის მისაბაძია... მამა.

მშვიდობა არის... მშვიდობა აუცილებლად იქნება, ჯერ არ არის (იცინის)

იყო პატრიოტი, ნიშნავს... იყო ერთგული... მაჩვენეთ, ვინ ან სად არის პატრიოტი და გეტყვით, რა არის პატრიოტიზმი (იცინის)

ჩემი წონასწორობიდან გამოყვანა შეუძლია... ადამიანს, რომელმაც არ იცის, სინდისი რა ცნებაა და ასეთია პოლიტიკოსი.

მინდა დამიმახსოვრონ, როგორც... ადამიანი, რომელსაც თავისი მე არასდროს დაუკარგავს.