მას რთული ცხოვრება ჰქონდა, მაგრამ შეუძლებელი შეძლო - როგორია „ნიჭიერის“ კონკურსანტი კადრსმიღმა?

- არ ვიცი, რატომ გადავწყვიტე ნიჭიერში მონაწილეობა. რაღაც მაწუხებდა და რა, ზუსტად არ ვიცი. ეს ყველაფერი ადრეც მაქვს გაკეთებული. პირველად ოდესაში გავაკეთე, შემდეგ თბილისში. 

- როგორი იყო თქვენი მოლოდინი?
- ჟიურის უნდა მოსწონდებოდა, რადგან მე ხომ ერთადერთი და განუმეორებელი ვარ (იცინის). ჩემნაირი მეორე სადმე გინახავთ? ამ  ნომერში მძღოლი დამიჯინეს, დაზღვევის მიზნით ასე გადაწყვიტეს, მაგრამ ისე, მძღოლის გარეშეც ვაკეთებ. 

- ეს ხომ სიცოცხლისთვის სახიფათო ნომერია, არ გეშინოდათ?
- მე არასდროს გავაკეთებ ისეთ რამეს, რაც ჩემთვის სახიფათო იქნება. ამაში დარწმუნებული ვარ. 

- მითხარით, რომ პირველად ეს ნომერი ოდესაში გააკეთეთ. ეს თქვენი იდეა იყო?
- 33 წელია, მანქანით დავდივარ, ბევრი რამ მინახავს. ყველა ამბობს: მე შევძლებ, მე ეს გამომივა! ერთხელაც ვთქვი: რატომ მე არა? თუ ამათ შეუძლიათ, მე რა, ვერ შევძლებ? სხვას არაფრით ჩამოვუვარდები. გადაადგილება მიჭირს, მაგრამ... თუმცა არა! ახლა უკვე აღარც გადაადგილება მიჭირს.

- შეგიძლიათ, მოგვიყვეთ თქვენი ტრავმის  შესახებ?
- უკვე აღარც მახსოვს, ოდესმე ფეხები რომ მქონდა. 4 წლის ვიყავი, როდესაც უბედური შემთხვევის, კერძოდ კი ავარიის გამო ფეხების ამპუტაცია ჩამიტარეს, მაგრამ ეს აბსოლუტურად არაფერში მიშლის ხელს. საერთოდაც, ვფიქრობ - საჭიროა კი ფეხები (იცინის)?

- როგორ  ცხოვრობთ?
- მყავს მეუღლე და ერთი ქალიშვილი, რომელიც ჩემი ყველაზე დიდი გულშემატკივარია. ახლა უმუშევარი ვარ, მაგრამ  მაინც არ მამუშავებენ. პენსიონერი ვარ და დახმარებას ვიღებ, როგორც სოციალურად დაუცველი.

- შემდეგ ტურში რას გააკეთებთ?
- სენსაციას. ჩემი ნომერი ისევ მანქანას ეხება. რაც არავის გაუკეთებია, იმას გავაკეთებ. ჩემი საკუთარი მანქანა არ მყავს, მაგრამ სხვის მანქანაზე ვაკეთებ. წინასწარ არ ვიცი, რა მოხდება, შეიძლება ექსპრომტად მომივიდეს თავში რაიმე იდეა და განვახორციელო.

- რა არის თქვენი ჰობი?
- ოო, ჩემი ჰობი, სავარაუდოდ, აუსრულებელ ოცნებად დარჩება - აბა, „ფორმულა 1“-ში მე არავინ გამომიყვანს და... (იცინის). ეს არის ჩემი ოცნება. მიყვარს მანქანა და სიჩქარე. ერთხელ ჩემი ნაცნობი ჩამიჯდა და როცა გაიგო, რომ საჭესთან მე უნდა დავმჯდარიყავი, ძალიან შეეშინდა. წამოდი, წამოდი, მე ფეხიანებზე კარგად დამყავს-მეთქი, ვუთხარი. გარდა ამისა, ჩემპიონიც ვარ - 9 ათასი კილომეტრი გავირბინე ეტლით, მთელი საბჭოთა კავშირი შემოვლილი მაქვს. ეს შევარდნაძის დროს იყო. 

- პროექტისგან რას ელოდებით?
- თან ხომ არ წავიღებ ამ ნიჭს, ხომ უნდა დავტოვო? ყველას ხომ არ შეუძლია ასე გამოსვლა და ამის გაკეთება. ეს იოლი არ არის. ჯერ ფსიქოლოგიური ბარიერი უნდა გადალახოს ადამიანმა,  შინაგანად უნდა გახდე დამოუკიდებელი, ამას საკმაოდ ბევრი დრო სჭირდება. სტრესი უნდა გადალახო და კომპლექსი მოიხსნა.

ნინო მამაცაშვილი, მეუღლე:
- გიორგის არ ჰქონდა მარტივი ცხოვრება. გარკვეული პერიოდი ინტერნატშიც ცხოვრობდა. მიუხედავად ამისა, ის მაინც საოცრად თავისუფალი და ლაღი გაიზარდა. ფეხები რომ არ აქვს, უკვე საერთოდ აღარ ახსოვს. როდესაც ერთმანეთი გავიცანით, რა თქმა უნდა, თავიდან ეს პრობლემა გარკვეულად მაფერხებდა, მაგრამ ახლა ყველაფერში ყველაზე მეტად ვენდობი ჩემს მეუღლეს. 

„ნიჭიერის“ ბოლო კასტინგი დასრულდა და უკვე ცნობილია, ვინ გადავიდა მეორე ტურში. ჟიურის წევრები ამბობენ, რომ ამდენი კარგი კონკურსანტიდან ღირსეულის ამორჩევა ძალიან გაუჭირდათ;

ია ფარულავა, ჟიურის წევრი:
- იყო კამათი, დავა, რაღაცაზე შეთანხმება, რაღაცაზე - არა, მაგრამ ვფიქრობ, საბოლოოდ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე, ამას მაყურებელიც ნახავს და, დარწმუნებული ვარ, დადებითად შეაფასებს.

რუსკა მაყაშვილი, ჟიურის წევრი:
- როდესაც კასტინგები დაიწყო, ვამბობდით, ვაიმე, რამდენი ხალხი გადავიყვანეთ, რა მაგრები არიან, რა გვეშველება... ნახევარფინალში მართლაც ღირსეულები გადავიდნენ, ვინც ამას ნამდვილად იმსახურებდა. ჩემი აზრით, „ნიჭიერის“ ლაივები უფრო საინტერესო იქნება. მართალია, ჟიურის წევრი აღარ ვიქნები, მაგრამ ვრჩები პროექტის მაყურებლად.

შემდეგი ორშაბათიდან ნიჭიერი უკვე ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში გადაინაცვლებს.
ასე რომ, მოდით, უყურეთ და თქვენს რჩეულებს უგულშემატკივრეთ.