უკვე ერთი წელია, რაც ჯგუფს გოგონები დაემატნენ. ყველა მათგანი გიჟდება თავის საქმეზე, ამბობენ, რომ ცეკვის გარეშე არ შეუძლიათ:
ანი ჯავახი, მოცეკვავე: ათი წლის განმავლობაში ქართულ ცეკვებს ვცეკვავდი. ერთ მშვენიერ დღესაც გადავწყვიტე, რომ ჰიპ-ჰოპის ცეკვა მინდა. ჯერ სამოყვარულო დონეზე მოვსინჯე, შემდეგ ერთ-ერთ შეჯიბრებაზე გავედი, სადაც ჩვენმა ქორეოგრაფმა მნახა და კასტინგზე მიმიწვია. იქიდან ამიყვანეს.
- რატომ გადაწყვიტეთ „ნიჭიერში“ გამოსვლა?
- ეს ჩვენი ქორეოგრაფის მიშა ტალახაძის იდეა და სურვილი იყო, ჩვენც დავთანხმდით. ახლა კი ამ გადაწყვეტილებით კმაყოფილები ვართ და ფინალში მოხვედრაც ძალიან გვინდა.
მარიამ სიდამონიძე, მოცეკვავე: დიდ სცენაზე გამოსვლა საოცარი გრძნობაა. როდესაც ცეკვა დავიწყეთ, თითქოს ამ სამყაროში არ ვიყავით. რომ გვითხრეს, თქვენი ნომერი ასეთი შოუების ისტორიაში ერთ-ერთი საუკეთესოაო, საოცრად ამაყები ვიყავით. არც იმას ველოდით, „ზედაზნის“ რჩეულები თუ გავხდებოდით.
ანანო ქართლელიშვილი, მოცეკვავე: მიუხედავად იმისა, რომ უნივერსიტეტში ვსწავლობ, ჩემი მომავალი პროფესია, სავარაუდოდ, ცეკვა იქნება. ჯერ ქართული ცეკვებით დავიწყე, მერე მივხვდი, რომ ცოტა სხვა რაღაც მომწონდა. „ნიჭიერმა“ უფრო მეტი გამოცდილება და სტიმული მოგვცა. გარდა ამისა, პროექტის შემდეგ ჩვენი თაყვანისმცემლების რიცხვი საგრძნობლად გაიზარდა (იცინის). ხშირად გვწერენ სოციალურ ქსელში. როდესაც რჩეულები გამოაცხადეს, დარწმუნებულები ვიყავით, რომ შანსი აღარ გვქონდა. ერთმანეთი დავამშვიდეთ და სწორედ ამ დროს აღმოჩნდა, რომ „ზედაზენმა“ აგვირჩია.
ელენე ბერიძე მოცეკვავე: „ნიჭიერზე“ ისეთი გრიმი გვქონდა, ქუჩაში, ალბათ, ცალ-ცალკე ვერც ერთს ვერ გვიცნობენ, მაგრამ ჩვენი ცეკვა ძალიან მოსწონთ, განსაკუთრებით ბიჭებს.
- თუკი „ლაიქები“ დააგროვეთ და ფინალში გადახვედით, რას ჰპირდებით მაყურებელს?
- იქნება ბევრად უკეთესი, ვიდრე წინა გამოსვლები. ამისთვის კი თავდაუზოგავი შრომაა საჭირო, თუმცა ექსტრემალურ პირობებში აქამდეც გვიმუშავია და ცეკვა ერთ კვირაშიც კი დაგვიდგამს.
