სალომე შონია: „ჩემთვის არ არსებობს გამოუვალი მდგომარეობა“

- რა არის თქვენთვის სრულყოფილი ბედნიერება?
- ვყოფილვარ სრულყოფილად ბედნიერი, მაგრამ ახლა, ასე კონკრეტულად არ მახსენდება. ხშირად გამიღვიძია ამ შეგრძნებით. მუშაობის დროსაც ხშირად მიგრძნია სრულყოფილი ბედნიერება, თუნდაც - მეილის წერის დროს.

- ბოლოს როდის გაიცინეთ?
- ცოტა ხნის წინ, ტაქსიში ძალიან მაცინა ერთმა უხერხულმა რეკლამამ პოტენციის ამაღლებაზე, რომელშიც ამბობდნენ: თუ დალევთ, მეზობლებიც შეწუხდებიანო და მე და ტაქსის მძღოლმა ძალიან ბევრი ვიცინეთ.

- ბოლოს როდის იტირეთ?
- სევდიანი ტირილი იყო ორი წლის წინათ, როდესაც გავიგე, რომ ჩემი კლასელი გარდაიცვალა. საერთოდ, ძალიან მიჭირს ტირილი. 

- თქვენი ხასიათის მთავარი შტრიხი?
- არასდროს ვიბნევი. ჩემთვის არ არსებობს გამოუვალი მდგომარეობა.

- ყველაზე დიდი ნაკლი?
- საშინლად იმპულსური ვარ.

- ყველაზე მეტად რომელ ისტორიულ ფიგურასთან აიგივებთ თავს?
- ენ ბოლეინთან.

- ვინ არიან თქვენი გმირები დღეს?
- გმირები არ მყავს. არავინ მახსენდება.

- თქვენი მხატვრული გმირები?
- ვგიჟდები ანჟელიკაზე, რომელიც თავის ჟოფრეის ბოლომდე კბილებით იცავდა. საერთოდ, მიყვარს მებრძოლი ქალები.

- ყველაზე შთამბეჭდავი მოგზაურობა?
- ყველაზე შთამბეჭდავი მოგზაურობა იყო წელს ყაზბეგში. მიუხედავად იმისა, რომ პირველად არ ვიყავი, ყველაზე დიდი შთაბეჭდილება დამიტოვა.

- თვისება, რომელსაც უპირატესობას ანიჭებთ მამაკაცში?
- იუმორის გრძნობა. ინტელექტი იწვევს იუმორს და თუკი მამაკაცს იუმორის გრძნობა აქვს, ავტომატურად ინტელექტუალურიც არის.

- ქალში?
- ქალშიც იუმორი.

- საყვარელი მწერლები?
- ყოველთვის იყვნენ ვაჟა ფშაველა და ილია ჭავჭავაძე.

- საყვარელი კომპოზიტორი?
- ვგიჟდები გია ყანჩელზე და ძალიან მიყვარს ენიო მორიკონე და ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტი.

- ფილმი?
- ძალიან მიყვარს ფილმები, მაგრამ გამორჩეულად მიყვარს „ორჯერ დაბადებული“.

- რას მიიჩნევთ თქვენს ყველაზე დიდ მიღწევად?
- მგონია, რომ თავისუფალი ვარ.

- რა არის თქვენთვის ყველაზე ძვირფასი?
- სიცოცხლე.

- თარიღი, რომელსაც თქვენი ცხოვრებიდან გამოტოვებდით?
- არც ერთი.

- რა არის თქვენთვის სამშობლო?  
- ჩემთვის სამშობლო ჩემი არსებობის წყაროა.

- რისი გეშინიათ ყველაზე მეტად?
- საკუთარი თავის.

- როგორ ისურვებდით სიკვდილს?
- სიკვდილს ვისურვებდი საკუთარ შატოში, ვენახების ფონზე. ჩემივე დაყენებული ღვინით ხელში.

- თუკი ოდესმე ღმერთს შეხვდებოდით, რას ისურვებდით, რომ თქვენთვის ეთქვა?
- არა უშავს...