მაიკო მიშელაძე: „არ მეგონა, თუ ასეთი ძლიერი ვიქნებოდი“

- რა არის თქვენთვის სრულყოფილი ბედნიერება?
- პატარ-პატარა ბედნიერებებს ყოველ წუთს შევიგრძნობთ, თუნდაც დილით, როცა მადლიერი ხარ, რომ გათენდა, მაგრამ სრულყოფილი ბედნიერება ის არის, რაც მე არ ვიცი.

- ბოლოს როდის გაიცინეთ?
- ძალიან მხიარული ადამიანი ვარ და, ძირითადად, ყოველთვის ვიცინი. სიცილი და იუმორი ბევრ რამეში მეხმარება.

- ბოლოს როდის იტირეთ?
- სამწუხაროდ, ძალიან ემოციური ადამიანი ვარ და ხშირად ვტირი ხოლმე. ფილმის გამოც მიტირია, წიგნის გამოც.

- თქვენი ხასიათის მთავარი შტრიხი?
- ერთგული ვარ.

- ყველაზე დიდი ნაკლი?
- ძალიან, ზეემოციური ადამიანი ვარ და ხშირ შემთხვევაში, როდესაც საერთოდ არ ვჩხუბობ და არ ვყვირი, ახლობელ ადამიანებს, დედაჩემსაც კი, ჰგონიათ, რომ ვჩხუბობ. ამ დროს არ ვჩხუბობ და ხშირად ჩემდაუნებურად ვაწყენინებ ხოლმე საყვარელ ადამიანებს.

- ყველაზე მეტად რომელ ისტორიულ ფიგურასთან აიგივებთ თავს?
- მაია წყნეთელთან. მამაჩემს უყვარდა ეს პერსონაჟი და ზუსტად ამიტომ მქვია მაია. მათე ბიჭს მეძახდა ბავშვობაში.

- ვინ არიან თქვენი გმირები დღეს?
- არ მინდა, ძალიან ბანალური პასუხი გამომივიდეს, მაგრამ იქიდან გამომდინარე, რომ ქვეცნობიერად ჩემში არის მაია წყნეთელი, ჯარის ქალობაზე ბევრი მიოცნებია. ამიტომ ყველა ჯარისკაცი მგონია გმირი. მნიშვნელობა არ აქვს, აქ იცავენ საზღვარს თუ მისიებში მსახურობენ. მიუხედავად სქესისა, ჩემთვის გმირები ეს ადამიანები არიან.

- თქვენი მხატვრული გმირები?
- ბევრია ასეთი, მაგრამ დავასახელებ იმას, ვისთანაც იდენტიფიცირებას ვახდენ - ეს ანა ფრანკია. „ანა ფრანკის დღიური“ პირველად ზუსტად იმ ასაკში წავიკითხე, რომელ ასაკშიც ანა წერდა. დედაჩემის იდეა იყო, რომ უნდა წამეკითხა და იმ დღიდან ჩემს სამაგიდო წიგნად იქცა. მოგვიანებით აღმოვაჩინე, რომ ზოდიაქოს ნიშნის მიხედვით, ანაც, ჩემსავით, „ტყუპი“ ყოფილა...

- ყველაზე შთამბეჭდავი მოგზაურობა?
- 2007 წელს ლატვიაში მოგზაურობის შთაბეჭდილებები დღემდე მომყვება.

- თვისება, რომელსაც უპირატესობას ანიჭებთ მამაკაცში?
- სიძლიერე, ერთგულება, იუმორის გრძნობა.

- ქალში?
- ქალშიც - იგივე.

- საყვარელი მწერლები?
- პროსპერ მერიმე მიყვარს ძალიან.

- საყვარელი კომპოზიტორი?
- ვენის მუსიკოსები. საერთოდ, კლასიკური მუსიკალური განათლება მაქვს.

- ფილმი?
- პიტერ უირის „მკვდარი პოეტების საზოგადოება“.

- რას მიიჩნევთ თქვენს ყველაზე დიდ მიღწევად?
- არ მეგონა, თუ ასეთი ძლიერი და დამოუკიდებელი ვიქნებოდი. მგონია, ეს ყველაზე დიდი მიღწევაა.

- რა არის თქვენთვის ყველაზე ძვირფასი?
- ოჯახი, დედა.

- თარიღი, რომელსაც თქვენი ცხოვრებიდან გამოტოვებდით?
- თარიღები... ეს არის მამაჩემისა და ჩემი ძმის გარდაცვალების თარიღები, თუმცა ვერ გამოვტოვებდი, რადგან ჩემი სიძლიერე სწორედ ამ თარიღებმა განაპირობა. გამოვტოვებდი სიამოვნებით, მაგრამ არ გამოიტოვება.

- რა არის თქვენთვის სამშობლო? 
- ადგილი, სადაც გტკივა, გიხარია, გიყვარს. ადგილი, რომელიც შენია, ძალიან შენია. იმდენად შენია, ამასაც რომ ვამბობ, მეუხერხულება და მრცხვენია. ეს ძალიან პირადია.

- რისი გეშინიათ ყველაზე მეტად?
- ღმერთის.

- როგორ ისურვებდით სიკვდილს?
- სიკვდილს? არ მინდა, ძალიან დიდხანს ვიწვალო.

- თუკი ოდესმე ღმერთს შეხვდებოდით, რას ისურვებდით, რომ თქვენთვის ეთქვა?
- ვისურვებდი, თავზე ხელი გადამისვას.