ბავშვობაში ვოცნებობდი... ყოველთვის მინდოდა, რომ მინისტრი გავმხდარიყავი და მუშათა კლასის რიგებში არ ვყოფილიყავი. გულწრფელად რომ გითხრათ, მინდოდა კარგი ცხოვრება, კარგი მანქანები.
მეგობრებთან ერთად... ვორონცოვზე ვცხოვრობდი, კალინინის ქუჩაზე, პირდაპირ ტრამვაის ხაზთან. მეგობრებთან ერთად, იმით ვერთობოდი, რომ მიმავალ ტრამვაის ვახტებოდი. ძალიან გვიყვარდა ფეხბურთი და ლახტის თამაში.
ჩემთვის მისაბაძი ადამიანი... ჩემი იდეალი ბაბუაჩემი იყო - ლადო ჯაფარიძე, აღსავსე კაცის თვისებებით. ვაჟკაცი, რაინდი, უკეთილშობილესი ადამიანი იყო, გაჭირვებულებს ძალიან ეხმარებოდა.
საყვარელი ადგილი ბავშვობაში... საბალეტო სტუდიაში ვსწავლობდი და ჩემთვის უდიდესი სიამოვნება იყო, როდესაც კარგ ბალეტს ვუყურებდი. ძალიან მიყვარდა ბალეტზე დასწრება. ეს ჩემთვის ყველაფერი იყო...
საყვარელი წიგნი ბავშვობაში... ძალიან მიყვარდა ვიქტორ ჰიუგოს „განკიცხული“ (Les Misérables). ეს წიგნი დღემდე ჩემს საყვარელ წიგნად რჩება. ამავე ნაწარმოების გმირი ჟან ვალჟანი ჩემი საყვარელი პერსონაჟია.
საყვარელი ზღაპარი ბავშვობაში იყო... ანდერსენის ზღაპრები მიყვარდა ძალიან, მაგრამ ამ მწერლის ნამუშევრებზე უფრო „მაგარი“ ზღაპრები გვაქვს ქართველებს. მე დღესაც ზღაპრებით ვცხოვრობ.
საყვარელი მულტფილმი... „წუნა და წრუწუნა“.
ბავშვობაში მენატრებოდა... ძალიან რთული ბავშვობა მქონდა. მამა გადასახლებული მყავდა, მშიერ-მწყურვალი დავდიოდი... იყო ასეთი ბალიში კანფეტი. ამ კანფეტის ფული არ მქონდა და ვერ ვყიდულობდი. კიდევ მენატრებოდა რახათ-ლუხუმი. ახლა, როცა ამის საშუალება მომეცა, რახათ-ლუხუმი ძალიან ბევრი ვჭამე (იცინის).